Kaderle hüzün birleşir mi? mutluluğun kaçtığı peşinden kovaladığımız şu dünyada. Aslında
dünümüz belli ama ya yarınımız?
Sevmek güzel sevilmekte umudun olması güzel umutla beraber hayallerinde. Kimseler bilemez
şu kalbimde neler neler yazılı. Ve ben her soğuk gecenin ayazında yalnızlara bürünürken bütün
bunları düşünmekteyim. Bu soğuk gecelerde inan güneş doğsa üzerime ısıtamaz beni inan. Bu
kadar düşünceye daldığımda inan tüm kelimelerim hüzünlü, cümlelerim anlamsız olmakta. Hani
dönüşlerin imkânsız kavuşmaların yalan olduğu gibi.
Ben tüm bunları düşünürken senin hiç yüreğin yandı mı? Yüreğin sızladı mı? Ama benim
gözlerim her düşünceli gecelerde ölümün kurduğu pusularda kaybolup gider. Düşüncelerim
Sitemlerim resmen bir yağmur misali yağmakta ölümün soğuk sesine rağmen.
Hep bir kötülük var olmakta dünya da başta da dediğim gibi öyle bir yara açılmış ki içimizde
sanki hayatlarımız diken üzerinde kurulmuş gibi. Kapanacak değil yaralar aksine neşterlik yara
bunlar.
Bir bakalım insanlarımızın ruh durumuna sıkıntılı avutulması zor insanlar var artık. Tüm
hayatları umutsuzca yalnızlığa yalnızlıklara doğru itilmekteler ve gitgide yalnızlığa sarılmakta
insanoğlu.
İnsanlar göç etmekte ölümle yaşam arasında ki ince çizgide. Doğdukları coğrafyanın
acımazlığına boyun eğip kendilerine reva görülen hayata isyanda etmekte kurtuldukları için
şükürde.
Ey dünya bitir bu acıları yeter artık zulmün ateşiyle yanan bağırların ızdırabını. Kalleşse
sırtlarından vurulan insanları dramlarını. Bilir misin ey dünya insanın düşmanı değil dostu
yaralarmış dost musun düşman mı? Umutları tükenmiş insanların geçmek bilmeyen gönül
çileleri ne zaman sona erecek.
Tolga TURAN
