Ben özlerken seni yokluğun yüreğime saplanır.ve ben kaygısız korkusuz bir şekilde yüreğine yolculuk
ederim.Sessizliğim ağların ortasında yapa yalnız.Bugün bir şeyin farkına vardım ki küstüm öyle ki
kendimle konuşmadım bile.Yaşamım donmuş belki de varlığımı ne bu dünya nede gezegen tanımadı.
Her fırtınalı gecede yağmur bize eşlik etmiş idi.Geceye denizin mavisi karışırdı .Sokak ışıkları cılızdı bu
gece hani derler ya sanki son perdeyi oynuyorduk ve ben aralanan perdeden sadece çaresizliğimizi
seyrediyorduk.
Kaderden başka güzellik kalmadı aslında.Mevsimlerim umutlarımı yıktı.Her akşam hayal kırıklığına
uğrarken ruhum.Duvarda sadece asılı boş bir çerçeve var idi varlığı ile yokluğu arasında yitip
giden.Asılı olan şey aslında tüm güzelliğinin sararır solmuş olmasına rağmen gözlerinde kalan bir
damla umut ışığı idi.
Bir türkü tutturdum nefessiz çalınan titrek dudaklarda dedim ya dostum zaman dengesiz durmakta
yürek çığlığımda.
