Pet şişe kapaklarının toplanmasına ilişkin yazımız büyük ilgi gördü.
Çok okundu, çok tıklandı, çok paylaşıldı.
Doğa ve insanlara çok zararlı olan pet şişeler toplanmıyor da, neden
kapakları toplanıyordu.
Bu mavi kapaklar çok mu kıymetli idi.
Hayır.
Pet şişe üreticileri, ürettikleri bu zararlı maddeyi toplamak ve
dönüştürmekle yükümlü idiler.
Ama bunları toplamak, biriktirmek ve dönüştürmek hem masraflı hem de
zordu.
Bu kadar zahmete girmektense, bürokrat ve politikacılarla kol kola
girdiler ve bir çare buldular.
Pet şişe kapağını toplayan, aynı miktar şişeyi toplamış sayılacaktı. Öyle
ya, ellerinde kapak olduğuna göre, elbette şişesi de vardı !.
Peki bu kapaklar kime toplatılacaktı.
Burada ikinci bir oyun devreye girdi. 500 kilo kapak getirilmesi halinde,
özürlülere bir adet tekerlekli iskemle verilecekti.
Böylece hayırsever halkımız, kandırılarak çöpçü gibi kullanıldı.
Tekerlekli iskemlede payımız olsun diye düşünen insanlar; ceplerine,
çantalarına, ev ve iş yerlerine doldurdukları mavi kapakları, daha büyük toplama
ünitelerine attılar. Kapaklar buradan üreticiye gitti. Üretici bu kapakları “Çevre
ve Şehircilik Bakanlığı’na” göstererek, aynı miktar pet şişe topladığını beyan
etti. Hem cezadan kurtuldu, hem de teşekkür aldı.
Oysa tek bir şişe bile toplanmamıştı.
Denizler, göller, akarsular, yollar, parklar, bahçeler pet şişeler ile
dolmuştu ama ağızlarında tek bir kapak yoktu.
Üretici, fabrikatör-akıllı iş adamı, çakma piyasadan aldığı en ucuz ve
sağlık için zararlı birkaç tekerlekli iskemleyi, basın huzurunda vererek bir övgü
de buradan aldı.
Bu yazımız ardından çok yorum aldık: Pek çok kişi, kullanıldıkları
için üzgündü. Üstelik bu kullanılmaya özürlüler de alet edildikleri için iki
defa üzgündüler. Bu şekilde bir kullanılmaya araç olarak kullanılan bürokrat
ve siyasiler hakkında hiçbir işlem yapılmadığı için bir kez daha üzgündüler.
Kimbilir, nerede ve kaç defa daha kullanıldıklarını, aldatıldıklarını düşündükleri
için de kızgındılar.
Ama bir kesim daha vardı ki, yazılanları ciddiye almıyor, inanmıyor
ve eski görüşlerinde direniyorlardı. Bu kişiler ya çok “iyi niyetli” ya da
“niyetsiz”diler.
İşte bu yazı onlar için yazıldı;
Eski yönetmelik yürürlükten kaldırılarak, 24.8.2011 gün 28035 sayılı
Resmi Gazete’de bir yönetmelik yayınlandı.
Adı “Ambalaj Atıklarının Kontrolü Yönetmeliği” idi.
Yeni yönetmeliğin 4. maddesinde “nelerin ambalaj ve nelerin ambalaj
atığı” olduğunun “Ek.1 sayılı cetvelde” gösterileceği yazılı idi.
“Ambalaj Tanımına İlişkin Örnekler” başlıklı Ek:1 sayılı cetvelin, 1.
maddesinde “Ambalaj ve atık olarak kabul edilen maddeler” sayılmıştı.
Bunların arasında aynen şu madde vardı : “Su, maden suyu, meyve suyu,
şampuan, deterjan ve benzeri ambalajların kapakları”
Yani yalnızca “kapak” ibaresi vardı, kapağın ucunda olduğu şişelerin
ismi geçmiyordu, yönetmelikten çıkarılmıştı.
ve “kapak toplamak” yeterli idi.
İşte böyle yönetiliyor, böyle kandırılıyorduk.
Bu yazımız da hala ayılmayanlara “kapak olsun!”
