Yaşam sadece gözlemlerinden ibaret. Rol bu ya da başkalarının ruhunu çalma. Hırsızlık mı
yoksa yer değiştirmemi bilmem.
Çok düşünmeye gerek yok sanırım. Hani derler ya doğru birdir diye. Doğru söz tamam ama
bir doğru olmasaydı. Değişken dünyaya inat ruhumda değişmekte bazen bedenime ya dar
gelmekte ya da bol. Geri iadesi olmayan bir durum yani. Olsa idi aslında çokta güzel olmaz
mıydı? Yani yaşa özgürce kullan sonra sıkıl ve git ruhunu değiştir. Yeni bir ruh al ve hayatına
devam et. Her şey istediğim gibi değil. İsteğimi elde etsem amacım kalmaz aslında amaçsız
da yaşanmaz.
Zaman zaman isterim tekrar küllerimden doğmayı. Ağaçların yaprak döktüğü gibi bende tüm
üzüntülerimi ya da genel olarak tüm olumsuzluklarımı döksem bir çırpıda. Hayatım için hayırlı
mı olur bilemem ama şu bir gerçek ki. Faili meçhul cinayetleri gibidir katil içimizde ama kim?
Olumsuzluklara rağmen güzelliklerimde yok değil hani. Bir canım var camından öte.
Hayatımdaki bir aşkım yaşam kaynağım. Tüm olumsuzlara rağmen ayakta kalmak sebebim.
Bir az önce yaprak dökme zamanı diye. İşte bu yaşama sevincime inat dallarımda
yapraklarım hep yeşil kalmalı ve ben dimdik durmalıyım belki bir çam, kavak ya da selvi gibi.
Sıkıntılarımı dertlerimi gömmeliyim topraklarıma. Köklerim burada ama gölgem daima
yanında olmalı hani yazın sıcaktan kışın rüzgârdan borandan korumalı seni. Ve ben çok iyi
biliyorum ki tüm satılık ruhlara rağmen sen eğer dalındaki hayat varlığına iyi bakarsan. İşte o
zaman ağacın meyvesi tamam olmuş demektir. Senin ağacına yağsa da yağmurlar esse de
boranlar zaman zaman kırılsa da dallarlım boş ver devam et. Sahibinden satılık ruhlar elbet
bir isim bulana dek.
Çoğu zaman yalınayak kocaman bir tarlada koşmak isterim ayaklarımın altında toprak adeta
hamurla bütünleşen ekmek teknesi ya da birazdan tamam olmuş diyeceğimiz üzüm posası
gibi. Koşmak koşabilindiğin kadar; Özgür bir tayın harada koştuğu gibi rüzgâr yelelerimden
adeta yakalarcasına yarışmak. Kimin birinci kimin ikinci olup kazanacağı meçhul gibi. Kırbaç
sesi gelmeli rüzgârın en sert eseninden yanımda zaman zaman bir ıslık olur. Koşarken sen
belki bir name edasıyla zaman koşusunda.
Koşunun bitiminde durduğunda mühim olan geçmiş seni korkutmasın geçmiş seni
gelecekten yıldırmasın Ruhun seni ele geçirmesin. İşte o zaman işler değişir ve işin rengi
belli olur. Tıpkı bir çayın demini aldığında mis gibi kokusunun odaya yayıldığı gibi.
Başta laf arasında ruhu satılık sahiplerim var demiş idim. Sonunda bir ağaç olmak dimdik
ayakta duran yıkılmayan, bir tay olmak hoyratça koşmak deli gibi, bir boran bir rüzgâr olmak
pahasına. Yaşam pınarım için ayakta dimdik durabilmek ve durduğunu kanıtlamak için.
Tolga TURAN
