14 Şubat 1800 yılların'da Esther Howland geçen zamanın ne kadar değerli olduğunu, sararan yaprakların yağmur birikintilerin de zamanla kayboluşunu izlerken anlamış olmalı ki, sevgilisine bir kart gönderme ihtiyacı duymuş. Bu durumun toplumsal bir olay haline gelmesi ve ticari anlamda günü kurtarma çabası derken, günümüz... 

"Psikoloji Bölümü Öğrencisi Özgecan Aslan 12 Şubat 2015 tarihinde bindiği Mersin Tok firmasına ait minibüs’ün şoförü, şoförün oğlu ve arkadaşları tarafından tecavüze uğramış ve daha sonra canice yakılarak öldürülmüş ve dereye atılmıştır." Bu haberi okuduğumda aklıma tek gelen Türkiye'nin 14 Şubat Sevgililer Günü hediyesini, eli cebinde aklındaki herhangi bir sapkın düşünceyi teoriye vurmakta olan, İnsan Haklarını hiçe sayan, Kadına şiddeti her anlamda bir zafer gibi  sayan bir sapkından aldı.

Ülkemiz de kadının yüksek sesle gülmesin' den dolayı fahişe damgasını vurabilen üst düzey yetkililerin olması, kadının tecavüze uğrarken çığlık atması, o kadın için ne kadar mümkün. Türkiye 'de hukuk sisteminin sağlıklı işlemediğini düşündüğüm halde idam cezasına sıcak bakanlardanım.

......................................
      
           Söylenmemiş adı konulmamış sevdalar içimizde keşkeler yaratmadan sarılmalı mı hayata? İçimizi ısıtan sevgiden korkmak bencilliğin ta kendisi. Günümüzde selam vermeye korkar olduğumuz, gerçeğinin temelinde "ne yatar" diye düşündüğümüz' de yine o çıkarcı gözüyle dimdik bakar. Kendi yetmezmiş gibi birde yanına güvensizliği alıp getirir... Yılda bir gün olsun kutlanan sevgililer günü, ticaret kapısından selam verip içeri girmekten başka bir şey olmadığını bildiğimiz halde sevgiliye hediye almaktan geri kalmayız. Sevginin günü olur mu ? Gülümsemiyor muyuz? Her gün yaşadığımız sevgisizliğe. Ekmeğe suya muhtaç olan sadece bedenimiz, ruhun ihtiyacı olansa ekmekten sudan ucuz bir tutam sevgi ...

Üstelik şu sıralar sevgiye dair, aklımdaki tek kalabilen şarkı Tarkan'ın son sesledirdiği parça, 

" Seni versinler ellere, beni vursunlar. 
Sana sevda'nın yolları, bana kurşunlar."

Çok arabesk ama güzel...