Doğdum.. Ailenin üçüncü çocuğu olarak.. Yedi yaşına geldim. Köyde okul yok. Ama illaki okumam gerekir. Kılıç’ta bir akrabamın yanında ilk sınıfı okumak durumunda kaldım. Yedi yaş.. Nasıl? Çok küçüğüm. Sabah akşam ağlayarak okula gittim. Kılıç’ta birinci sınıfı tamamlayabildim. Her sınıfı farklı okulda okumak üzere, dört farklı okulda ilkokulu bitirmiş oldum. Ortaokul ve öğretmen okulu devam ettim. Öğretmen okulu son sınıfı Ankara Yüksek Öğretmen Okulu Hazırlık sınıfında okuyarak üniversiteyi 1972 yılında bitirdim.

İlk atanmam Demirci Lisesi oldu. Maaşa geçtim. Evlenmem lazım. Ailem beni evlendirmek için tanıdık kızları bana gösterdiler. Özellikle iki ablam bu konuda epeyi gayretliydiler. Rahmetli büyük ablam çok uğraşıyordu.

Tavsiye edilen kızları bana gösteriyorlardı.  Ablamın komşusu rahmetli Düriye teyze bir akrabasının kızı olduğunu söyledi ve bana göstermek istediler. Ablam, Düriye teyze, kızı Servet birlikte Bozyazı’ya kız görmeye gittik. Ablam ve Düriye teyze bir başka komşuda kaldılar. Ben Servet’le, İsmi Havva Hanım olan kızı görmek için evlerine gittik. Havva Hanım denmesi annesinin teyzesi Havva teyzenin ismi olduğu için. Havva diyememişler Havva Hanım demişler. Kardeşler bile “Havva Hanım abla” diye hitap ediyorlardı.

Servet’le biz erkek Hasan’ın evini sormak şekliyle evlerine geldik. Kapıda gördük ve ayrıldık. Ablamların yanına geldik ve taksiyle Anamur’a döndük. Düriye teyze beni çok severdi. Gördüğümüz kız kendi akrabası beni de çok seviyor, kızı beğenmiş olmamı istiyor. Soruyor ve durmadan tekrar ediyor, “İsmet nasıl beğendin mi..?
Ben de biraz naz, biraz kızdırmak için illaki senin akraban diye beğenmek zorunda mıyım diyordum. Üzgün bir şekilde Düriye teyzeyi evine gönderdik. Tabi beğendim demediğim için üzgün.. Ama o gittikten sonra rahmetli ablacığıma, abla ben beğendim. Aileyi tanıyoruz. Kendisini de fiziki olarak beğendim mi mesele yok. Rabbim önce kurşun kalemle çizmiş sonra üzerinden tükenmez kalemle gitmiş. İsteyelim dedim.

Babam köyde. Ben İsdemir’de çalışıyorum. Birkaç ay geçtikten sonra Anamur’a geldim babama haber saldık kızı istemeye gel dedik. Yıl 1977 ve kış ayları Aralık Ocak olabilir. Köyden araba, yol yok. Babam yürüyerek 8 saatte Anamur’a geldi ve akşama da kız istemeye gidildi. Kız isteme işi bir ay falan sürdü. Bu bir ay içinde 5 ya da 6 kez gidildi. “Evet verdik” dedikten hemen sonra resmi nikah kıyıldı. Zira İsdemir’de lojmana müracaat için nikahlı olmak gerekiyordu. Tabi birbirimizi tanımıyorduk. Görücü usulünde sonradan tanıyorsun. Tam bir yıl sonra 19 Şubat’ta düğünümüz oldu. Bu nişanlılık döneminde 12 ay içinde hafta sonlarında İskenderun’dan Anamur’a 36 kez gelip gittim. Biz birbirimize aşık olduk. Hem de çok..

İskenderun Anamur arası otobüsle 7.5 saat sürüyordu. Cuma gün saat 5’te işten çıkıp 6’da fabrikanın kapısında otobüse binerdim. Gece Anamur’da olurdum. Otobüsler o zaman şimdiki halin olduğu yerden kalkardı. Garaj orasıydı. Hemen yürüyerek ablamların evine gider yatardım. Cumartesi taksiye atlar doğru Bozyazı’ya nişanlımın yanına giderdim. O, pencerede beni gözlerdi ve kapıda beni karşılardı. Büyük annesi bağırır dururdu. Kapıda “obanın oğlunu beklersin” gibi laflarla.. O gün, akşam ve Pazar gününü de beraber geçirirdik. Pazar akşamı saat 10 gibi rahmetli kayın peder taksisiyle hep birlikte, nişanlım Havva Hanım da dahil garaja beni getirip yolcu ederlerdi.

Ve 19 Şubat 1978’de evlendik. Demir Çelik Fabrikası lojmanlarında hayatımıza devam ettik. Yıl 2021..  43 yıl bir hayli uzun bir süre.. Bize maşallah. Çok güzel günlerimiz oldu. Zaman zaman sıkıntılarımız, rahatsızlıklarımız oldu ama mutlu olduğumuz çok anlarımız oldu.. Bir kızımız ve oğlumuz oldu. Onlar şimdi Ankara’da annelerinin rahatsızlığında yanındalar.
O şimdi bir haftadır yoğun bakımda…Korona ismindeki hastalık belasıyla mücadele ediyor. Oğlum doktorlarından ve hemşirelerinden bilgi alıp tüm yakınlarımız ve dostlarımızla paylaşıyor. Bu yazıyı da olumlu bir haber aldığım için yazmak istedim. Hemşire yanına girmiş. Bugün kendimi daha iyi hissediyorum demiş. Bizleri sormuş..
Bitanem/hayatım dualarımız seninle. Sen güçlüsün.. İnşallah iyileşeceksin.. Rabbim acil şifalar versin.. Dostlar dua edin..
Sağlıklı olun. Nisan 2021, Anamur. İsmet Kadıoğlu.