Yemek makinesi icat etmişler.
Kolun biri yemek veriyor, öteki ağzı siliyor.
Günün birinde yemek veren kol arızalanmış.
Ağız silen kol, göreve devam.
Arızalı kolun pusulası şaşmış, oraya buraya savruluyor.
Sağlam kol, ağız silmeye devam ediyor.
***
Necip Fazıl’a çok yakın duran bir kitledir AKP seçmeni.
O’na “üstad” derler.
Hatta, son zamanlarda birçok salona, caddeye, kültür merkezine O’nun ismi verilmeye başlandı.
Ben de gençliğimde O’nu takip edenlerdendim.
Necip Fazıl-Peyami Safa kavgasında O’nun safında yer tutmuş, sonra pişmanlık duymuştum.
Necip Fazıl’ın şairliği, Peyami Safa’nın edebi kişiliği. İkisine de saygım vardı. Tarafsız kalmalıydık, olmadı.
“Sakarya” ve “Kaldırımlar” şiiri halâ beni etkiler.
Necip Fazıl’ı “üstad” yapan şiirlerdir bence.
Gelelim makineye.
Bu, AKP’nin ekonomi politikasına pek benziyor.
Ekonomide işler iyi gitmiyor. Dolar, almış başını gidiyor.
Açlık sınırında yaşayan insanlarımızın sayısı, nüfusun yarısını geçmiş durumda.
Yoksulluk sınırı dört kişilik bir aile için 4 bin TL olarak tespit edilmiş.
Oysa, halk, bu rakamı rüyasında bile göremiyor.
Dış borç alabildiğine artmış. Mayıs sonuna kadar 210 milyar dolar civarında bir borç ödemesi var, ekonomi bürokrasisi kara kara bunu düşünüyor.
Halâ bazılarının ağzında İMF sakızı çiğneniyor.
Efendim, İMF’ye olan borç ödenmişmiş.
Borcun tamamı ne kadar? 23.5 milyar dolar.
Kala kala 10 milyarı kalmış, AKP hükümetleri bu parayı ödemişler, bununla övünüyorlar.
İMF dediğiniz nedir?
Faiz lobisi değil, banka değil, bizim de kurucusu olduğumuz Uluslar arası Para Fonu.
Üyelerine zaman zaman 20-25 milyar dolarlara kadar borç veriyor.
En düşük faizle. Yani, yüzde sıfır virgül sıfırlı faizlerle.
IMF’den en düşük faizle borç almak yerine, yüksek faizle 400 milyar borçlanmak!
400 milyar borçlanıp, 23 milyarın ancak 10 milyarını ödemek.
Makinenin arızalı kolu gibi.
Yemek vermiyor ama ağız siliyor.
